De uitslag en hoe nu verder.

De uitslag.

Dé uitslag waar ik voor mijn gevoel al zo lang op aan het wachten was. 
Is het genetisch ja of nee? Ben ik drager van het borstkanker gen?

Helaas, kwam uit het onderzoek dat ik inderdaad drager ben van het borstkanker gen. Eigenlijk ging ik hier al van uit, en wist ik het eigenlijk wel. Maar als het nog even duidelijk word gemaakt, en echt word uitgesproken komt het toch weer even aan. Ik kreeg ontzettend veel informatie aan de telefoon over hoe nu verder? Want er komt zo ontzettend veel bij kijken, wat ik eerst ook niet wist. Wat ik wel wist is dat allebei mijn borsten eraf zouden gaan als ik drager was van het gen. Dit voorkomt dat het nog eens terug komt. Of in ieder geval is de kans heel klein, minder dan 5%. De  beste mevrouw aan de telefoon vroeg of er al een operatie gepland stond. Dat was niet zo dus ging ze dit doorgeven aan de chirurg die uiteindelijk de operatie gaat doen.
Dan kwam het stukje kinderen krijgen. 

' Ik begreep dat er een kinderwens was mevrouw?' Waarop ik Ja antwoordde.
' Dan moet u daar zo snel mogelijk mee beginnen als u klaar bent met het traject'

Wauw.. oke?

Het is blijkbaar zo, dat als je drager bent van het gen, de kans op eierstok kanker ook zo'n 50% is. Dit wist ik dus niet.
Nu zijn er goede opties, voor het krijgen van een kindje en om de kans op eierstok kanker te verminderen of zelfs weg te nemen. Voor het krijgen van een kindje had ik 2 opties. Een daarvan was dat ik hormonen moet spuiten  waardoor mijn eitjes gaan groeien, als ze groot genoeg zijn halen ze deze weg. Hieruit kunnen ze een stukje halen waarin te zien is of ik het gen zou overdragen of niet. Het gen kunnen ze helaas niet weg nemen maar wat kunnen ze al veel zeg. Tegen de tijd dat ik dit mag gaan doen, plak ik er wel een weekendje Maastricht achteraan! De andere optie was gewoon op de natuurlijke manier  zwanger worden. Het nadeel daarvan is dat ze het ook wel kunnen zien, of ik het gen door geef, maar dan draag ik het kindje al. Wat het dan natuurlijk best moeilijk kan maken. Mijn keuze stond al vrij snel vast, ik ga naar Maastricht! Dan de opties over de eierstok kanker.  Daar ben ik nog niet helemaal over uit. Ze kunnen een stukje weghalen van de eierstokken waardoor de kans al een stuk word verminderd. Ze kunnen ook alles weghalen, hierdoor zou ik gelijk in de overgang komen en de kans op hart en vaatziekten weer vergroten. Hier moet ik dus echt nog even over na denken. Voor zover dus de opties en mijn uitslag. Wat voelde ik me slecht na dit bericht. Even een potje huilen en weer door. Mijn behandeling zou aangepast worden na deze uitslag. Stiekem hoopte ik dat ik hierdoor minder chemo's hoefde en de operatie sneller zou zijn of gewoon eerder klaar zou zijn. Dit was nog even afwachten want het moest natuurlijk allemaal nog besproken worden. Dus, wéér onzekerheid, ik werd er gek van. Ik wilde gewoon weten waar ik aan toe was en wat er nu weer zou gaan gebeuren. Vandaag, werd ik eindelijk gebeld.  Ik vroeg gelijk hoe het er nu uit gaat zien, wat gaat er gebeuren? Nou, weer niet het antwoord waar ik zo ontzettend op had gehoopt. Het blijft zoals het is, bij de laatste 12 chemo's word er een middel toe gevoegd die speciaal is voor het type wat ik heb. 

Dus, 4x om de 2 weken waarvan ik er nu 1 al van heb gehad. 
Dan, 12x elke week met dat andere middel erbij. 
Daarna pas de operatie. Ik vond dit apart, ik dacht opereren en dan is het zo goed als weg toch? Ook dit had ik gevraagd en zo werkt het dus niet. Mijn life coach vertelde mij dat het eerst zo wel werd gedaan, er is een jarenlang onderzoek geweest waar uit kwam dat dit veel beter werkte omdat de cellen dan écht weg zijn. Dus het plan staat vast, ik weet waar ik naartoe ga werken. Vrijdag is mijn 2e chemo. de A/C kuur. Deze moet ik alleen doen vanwege corona.. Wat zie ik hier tegen op, ik weet dat het niet deprimerend is daar op de dagbehandeling maar 4 uur lang, alleen. Ik ben nu al aan het bedenken wat ik moet gaan doen. Maar goed, ook dit komt wel weer goed en die 4 uur gaan vanzelf voorbij. 

We gaan er weer voor en ook al ben ik dan alleen, ik heb veel lieve mensen om mij geen met wie ik dan kan video bellen!

Liefs,

Manon.