Chemo 6&7 en gesprekken met de chirurgen!

Chemo 6&7!

Ik heb gewoon al weer 3 van de andere 12 chemo's erop zitten, wauw. Gevoelsmatig gaan deze zo veel sneller. Totaal gewoon al 7 chemo's gehad.

Ik merk nu dat ik mensen ga herkennen op de dagbehandeling. Zowel zusters als patiënten.  Bij chemo 6, zat ik toevallig bij een paar oudere dames. Dit was gewoon gezellig, ik heb zoveel gekletst en toch ook weer nieuwe dingen geleerd. Ook over hoe elk persoon ook weer anders is en dus ook anders reageert op de chemo's. En ook heel veel herkenning, veel kwaaltjes die anderen dus ook hebben. De tijd ging heel snel juist omdat we zo lekker aan het kletsen waren. Deze chemo duurt wat langer, dus de vrouw tegenover mij was al klaar. Ze heeft een aantal keer benoemd dat ze het zo fijn vond om even lekker te kletsen, niet eens alleen over het ziek zijn. Toen ze weg ging bedankte ze mij voor het praatje, en zei ze, tot de volgende keer! Bij chemo 7 had ik voor het eerst dat ik de dagbehandeling binnen kwam en dacht, oh wat een vervelend beeld.. 

Het was druk, bij binnenkomst zag je de volle stoelen met mensen die sliepen of vermoeid erbij lagen, en allemaal mutsjes op. Op de een of andere manier kwam dit binnen bij mij. Ik moest deze keer naar de andere kant van de ruimte, een nieuwe stoel! Ik zag de zuster die er tot nu toe elke kuur is geweest en ik zag iemand waarmee ik ook al eens had gekletst. De vaste zuster kwam naar mij, dit vond ik fijn. Ik denk omdat ik haar nu een beetje ken en weet hoe ze mijn infuus prikt. Mijn infuus zat er weer in en we kletste een beetje. Ook over de hoeveelste dit alweer was. En dat ik het nog wel weet dat ik daar voor de eerste keer zat met de hoofdhuidkoeling op mijn hoofd en vol goede moed. En toen zei de zuster ' ja dat weet ik nog wel, en kijk is waar je nu al weer bent, hoeveel stappen je al hebt gemaakt ook psychisch. Je zit er nog middenin en je bent al bezig met het volgende'.  En dat was inderdaad zo, ik ben eigenlijk al bezig met mijn operatie en zit nog vol aan de chemo. Maar dat is niet erg, het is juist goed om vooruit te denken. Dit beaamde de zuster ook.  Ondertussen heb ik nog met mijn vriendin gebeld en een stukje film gekeken. De zuster was klaar met haar dienst en kwam nog even naar mij om gedag te zeggen en tot de volgende keer. Toen kwam die vrouw waar ik al eens mee had gekletst, ze zei ' ik heb met jou toen gekletst toch? Ik wil even wat laten zien!' Ze deed haar mutsje af en  liet trots de blonde donshaartjes zien die ze terug kreeg! D'r haar was aan het terug komen. Ik was oprecht zo blij voor haar. Ze wilde het laten zien om ook voor mij te laten zien dat het echt snel terug kan komen. We hebben het er nog even over gehad en hoe het nu met haar gaat. Toen ik haar voor het eerst sprak was ze bezig met de 3e van de 12 en ik de 3e van de 4 A/C kuren toen. Nu was ze al op 9 van de 12 en ik ondertussen al zo ver als wat zij toen was, de 3e van de 12.  Ik vond het toch best bijzonder ofzo, je kent elkaar eerst helemaal niet en je hebt ineens zoveel gemeen met elkaar. Toen ik klaar was stond mijn lieve vriend alweer te wachten en kon ik lekker naar huis!

Ik heb ondertussen ook al weer gesprekken gehad met de chirurg en de plastisch chirurg. Mijn eerste afspraak was met de chirurg en de verpleegkundige. Hier hebben we besproken wat de opties zijn. Er zijn verschillende operaties, er is er dus een waarbij ze lichaamseigen vet en weefsel gebruiken. Dit doen ze met weefsel uit je buik. Deze operatie duurt heel lang, Anderhalve dag.. Dit zag ik echt niet zitten. Het is ingrijpend, lang herstel en de kans dat je lichaam het niet accepteert is er ook, dan sterft het eigenlijk gewoon af. Dan heb je nog een andere mogelijkheid, dan pakken ze een stuk rug spier, halen ze naar voren en kunnen ze er op die manier iets van maken. De chirurg zei al dat dit wel kon maar het een erg kleine cup zou zijn en veel vrouwen later nog terug komen voor implantaten. Dan is er nog de optie om gewoon te gaan voor implantaten. Ze doen tijdens de amputatie gelijk een soort ballon plaatsen, een expander is dat. Elke week word daar 50 tot 100cc bij gespoten tot de gewenste grootte. Dan blijft de ballon nog 2 tot 3 maanden zitten voor de vaste implantaten erin gaan. Voor de laatste optie ga ik, die is het meest veilig en het herstel daarvan is lang, maar veel minder lang dan de andere. De week erna was de afspraak met de plastisch chirurg. Het was een fijne man dus had er ook een goed gevoel bij. Hij had eigenlijk het zelfde verhaal als de chirurg. Hij heeft wat dingen opgemeten en gevraagd wat ik wilde. We hebben mijn keuze besproken en hij had daar voorbeelden van implantaten liggen, die pakte hij ook om te laten zien. Ik vroeg of ik even mocht voelen, ik was toch best benieuwd wat er in mijn lijf kwam. En ik was echt verrast! het voelde echt natuurlijk, ik dacht eigenlijk dat de vulling harder was, waarom weet ik niet maar dit was top! De plastisch chirurg heeft het weer doorgestuurd naar de chirurg zodat er gepland kan worden. Ik heb de 29ste ook een afspraak bij de anesthesist, ook weer een gesprek. Ik ben benieuwd.
Ik kijk ook eigenlijk wel uit naar alles, als het zover is kan ik het al een beetje gaan afsluiten. Donderdag moet ik weer een keer bloed prikken, om even mijn waardes te checken en dan mag ik vrijdag weer. Dan is chemo 8 en ben ik op de helft van de chemo's. Qua tijd ben ik al over de helft! 8 Januari had ik mijn eerste chemo, en 21 Mei de laatste, dus ben al bijna 3 maanden bezig van de 5!

Vandaag was mijn lieve vriendin er nog even. Ze heeft haar hele make-up voorraad mee genomen en heeft mij opgemaakt. Dit was zo fijn en voelde mij echt weer even de oude ik.  Niet dat ik altijd zo veel op had als wat ze vandaag had gedaan maar ik had weer wat op mijn gezicht en dat voelde goed. Het deed me ook echt goed om even als meiden onder elkaar lekker te praten en tutten. De kleine dingetjes waardeer ik zoveel meer.  Dus, nog 9 weken. Dan mag ik gaan aansterken en werken naar de operatie.

Ik ben er nog niet maar het komt steeds dichterbij.
En vrijdag ga ik er gewoon weer voor!

Veel liefs,

Manon