Update over de afgelopen chemo's 8/9/10 & 11

Zo.

Het is even geleden. Maar ik had ook even niet zo veel te vertellen. Het liep eigenlijk allemaal wel goed.

Mijn chemo's gaan goed, ik heb er gelukkig weinig last van. Behalve de dag zelf, dan ben ik gewoon ontzettend moe.

Er was 1 chemo, die liep even minder. Ik kwam al binnen en het liep ontzettend uit. De zuster die rond liep had mij ook nog nooit geholpen, nu wil dat natuurlijk niks zeggen. Maar als je er zo vaak komt is het fijn om te weten dat bijvoorbeeld je infuus goed word geprikt. 

De zuster die mij nog nooit had geholpen, ging mij helpen. Ik vond dat best spannend weer. Ze deed de band om, zo een die ze ook voor het bloed prikken wel eens gebruiken, die band zat al helemaal niet strak. Ze zei ' ik zie je ader helemaal niet zitten?' Waarop ik zei, ' dat hoeft ook niet, zolang je het maar kan voelen'. Ze wilde het dan wel op links 'proberen'. Vorige keer had ik m op rechts en ik probeer natuurlijk af te wisselen. Maar het hele idee van alleen proberen vond ik niet fijn dus gaf ik aan dat ik dan liever heb dat ze op rechts nog zou kijken of het daar voor haar wel makkelijker zou gaan. Nou daar zag ze de ader wel, maar had de dag ervoor ook aan die kant bloed laten prikken dus dan is die kans groter.  Toen ze er eenmaal mee begon deed het ook best zeer, en ik kijk sowieso altijd al weg want vind het echt niks. Ik vroeg nog : en? zit ie al? Ze zei, nee nog niet. Dus ze duwde m nog een stukje verder. Ik zei : nou ik krijg er helemaal klamme handen van. Waarop ze antwoordde ' ja ik ook!' Nou toen dacht ik wel even, waarom, waarom krijg jij hier nog klamme handen van. Maar goed, het infuus zat, het was gevoelig maar kom maar door met de medicatie. Alles liep verder goed door dus ik ging even een aflevering van een serie kijken. De chemo zelf moet meestal een uur doorlopen, de voorbereiding ( anti allergie) een stuk korter, 15 min ongeveer. Mijn aflevering was afgelopen en die duurde best lang, mijn infuuspomp was nog niet af gegaan en ik vond dat een beetje vreemd en begon me af te vragen of het infuus nog wel goed door liep. Mijn pomp ging eindelijk piepen. Ik zei nog tegen de zuster, heeft ie gewoon goed door gelopen? Het duurde voor mijn gevoel zo lang! Dylan had ook al een appje gestuurd met ' nog even en dan ben je al weer klaar!' Waarop ik dacht, bijna klaar? heel mijn chemo moet nog doorlopen, die duurt nog een uur. Wat was nou, mijn chemo had al door gelopen in plaats van de anti allergie. De zuster schrok hiervan en zei dat ze moest overleggen over wat nu en dat we nu eerst moeten spoelen. Uiteindelijk was het geen ramp en moest ik de anti allergie alsnog krijgen. Maar het was best even schrikken. Vanaf dat moment kijken de zusters extra goed na heb ik gemerkt. 

Door dit alles maakte de volgende keer prikken weer spannend, gelukkig had ik een zuster die ik kende en die kon het goed, nergens last van en geen moeite met prikken! Inmiddels heb ik dus 11 chemo's gehad. En is de eindstreep van chemo's in zicht. Ik kan ze op 1 hand tellen nu!

Helaas heb ik na de 11e chemo wel last gekregen van de neuropathie. ( de tintelingen aan handen en voeten) Vooral aan mijn voeten. Ik heb het ziekenhuis hiervan nu op de hoogte gebracht. Mijn life coach belt donderdag weer naar mij, om even te checken of het minder is geworden, hetzelfde is gebleven of erger is geworden. Als het hetzelfde is gebleven of erger word de dosis misschien aangepast. 

Het is nog even afwachten dus. 

Ik had mijn huisarts nog even gesproken en ik vertelde hem dat ik het soms best eng vind dat alles zo volgens het boekje gaat. Hij zei gelijk, volgens het boekje?! Je bent 25 en je hebt borstkanker! Hoe is dat volgens het boekje? Dat is natuurlijk wel zo, maar toch, het hele traject. Ik hoop maar gewoon dat het zo blijft gaan. Mijn haren zijn ook weer aan het groeien! Ik zag dit van de week voor het eerste en ik was zo intens blij! Het ziet er nog niet uit hoor, maar ik ben zo blij met wat er nu al weer komt. Ik moet nog 5 chemo's, en ik moet zeggen, ik word het wel een beetje beu nu. Het elke week daar zijn, weer die rommel in mijn lijf. En ik heb het er graag voor over hoor maar het gaat zijn tol wel een beetje eisen nu. Nog even, 5 weken bikkelen. Laatste loodjes zijn echt het zwaarste merk ik nu wel.

Maar ik heb ook iets heel leuks gedaan. Ik heb gezinsuitbreiding! Sinds vorige week hebben wij een hele lieve puppy, Dobby. We hebben onze hand en er vol aan maar het is ook zo leuk. Ik vind het fijn om wat om handen te hebben en nu juist alle tijd om Dobby alles te leren wat hij moet leren. Vrijdag mag ik weer, met minder chemo of nog het zelfde, ik ga het wel weer zien, nog precies een maand en dan ben ik klaar. Dat is zo fijn om te kunnen zeggen. Ik ga mijn best weer doen. Meer kan niet. Ik heb een nieuwe armband met de quote: Met volle angst vooruit. En zo is het echt.

Dus ook vrijdag weer, met volle angst vooruit aan de chemo!

Liefs,

Manon.