Chemo 3

Chemo nummer 3 alweer..

De dag voor chemo moet ik altijd bloed prikken, om te kijken of mijn waardes goed zijn en ik weer aan de chemo mag beginnen. De waardes waren weer goed! Mijn life coach vroeg of er nog wel eens aan mijn borst was gevoeld ter controle, hierop antwoordde ik, nee. Toen vroeg ze of ik zelf nog had gevoeld op die plek, ook hierop antwoordde ik, nee, dat durf ik niet te doen nu al. Toen zei ze dat ze dan toch echt even moest voelen. Ik vond het doodeng, ik kreeg gelijk buikpijn van het idee. Maar goed, uitkleden en de verpleegkundige even laten voelen. Toen ik er net achter kwam voelde het hard, ook als een arts of verpleegkundige eraan voelde, voelde ik zelf ook nog dat het hard aanvoelde. Ze ging voelen, en het voelde zacht! Ik voelde niet een hard knobbeltje waar de een beetje op duwde, het was gevoelig, maar zacht. Ze dacht zelf dat ie zelfs al wat kleiner was. Maar, zei ze, dat zien we pas echt na de MRI. Toch vond ik dit al heel fijn. Het gaat best snel. Toch merk ik dat mijn lichaam het steeds minder leuk gaat vinden allemaal. Tijdens het prikken van het infuus ging het dus niet zo soepel. Ze zat al wel in mijn huid met de naald maar nog niet in mijn ader. En ik ben al zo'n held met naalden.. (niet) Dat zijn dan toch al weer dingen die je opmerkt, als in, mijn lijf werkt hierin tegen.  Maar goed, de naald zat, en daar gingen we weer. Zakje vloeistof voor de misselijkheid, spoelen, het rode chemo zakje, doorzichtige chemo zakje en weer spoelen. Ik vind die rode op de een of andere manier het ergste ofzo. Misschien door de kleur maar ik vind het maar niks. Die voel ik ook altijd een beetje. Dus deze keer besloot ik niet te kijken als het erin liep. Ik zette een aflevering op van mijn serie en keek de andere kant op. Dit zakje duurt 10 tot 15 minuten. Na die tijd deed ik mijn oortjes weer uit. Die was gedaan. Er kwamen nog meer mensen binnen, ik zat deze keer op een andere stoel omdat ik de hoofdhuidkoeling dus niet meer heb! Eerst kwam er een man binnen. Daar praatte ik al een beetje mee, hij vertelde kort zijn verhaal. Even later kwam er nog een jonge vrouw binnen. Uiteindelijk waren we met zijn 3en een beetje aan het praten over van alles en nog wat eigenlijk. Het ene moment ging het over haar puppy en het andere moment over de ziekte die we eigenlijk alle 3 deelden. De vrouw naast mij werd ook behandeld voor borstkanker. Hier kregen we het ook een beetje over. Zij ervaarde deze 4 kuren als erg zwaar, inmiddels zat ze op de 2e van de 12, deze gingen goed. Ik zei dan ook dat ik hoopte dat het bij mij ook zo zou zijn. Ik merkte op dat ze niet echt meer wenkbrauwen had. Ik dacht, durf ik het te vragen, wanneer gingen ze bij haar eraf? Ik dacht, vraag het gewoon. We zitten allemaal in het zelfde schuitje. Ik vroeg dus of ik mocht vragen wanneer dat bij haar begon, dat was dus pas net. Dus misschien heb ik ze ook nog wel even! Het is natuurlijk bij iedereen anders, maar toch,  het is fijn om even ervaringen te delen. We kregen het ook nog even over mijn haar, de mevrouw naast mij zei : ' ik twijfelde al of het je eigen haar was of een pruik, dus dan is het goed he!' Het was toch een leuk gesprek.

Ik was klaar, zoveel korter als met de hoofdhuidkoeling. Dat is dan toch echt wel weer een voordeel. Inmiddels zijn we al weer een week verder en heb ik volgende week de 4e en laatste AC (zwaardere) kuur! Ik merkte in de dagen na deze 3e dat ik echt heel erg moe was, precies nu het zo lekker ging sneeuwen allemaal kon ik niet naar buiten. Ik sliep veel,  had traan ogen en had moeite met bepaalde geuren. Door sommige geuren kreeg ik een soort onderliggend licht misselijk gevoel. Maar ik wilde daar niet aan toe geven dus ook deze keer de zo nodige medicatie niet gebruikt. De zo nodige medicatie is voor de misselijkheid.  Op de een of andere manier voel ik dat zo dat als ik wel de zo nodige medicatie neem, dat de chemo sterker is dan mij. En dat is ie niet, ik  ben sterker dan die chemo. Vind ik. Misschien is het zo dat ik bij de 4e wel moet toegeven en het toch moet in nemen. Dat zien we dan wel weer. Ook had ik het idee dat mijn smaak weeeer minder is. Dat is ook vervelend hoor, heb je zin in lekker eten, proef je het bijna niet. Ik had het met meerdere mensen nog over, als ik alles weer proef en mag eten, kom ik denk ik een paar kilo aan!  ( nu mag ik bijv geen rauw vlees, dus ook geen biefstukje) Ik kan niet wachten.

Na woensdag voelde ik me wel weer oké. Dus ik ging weer naar buiten en bewegen. Ik heb zelfs geschaatst! En morgen pik ik ook nog even een schaats dagje mee. Fit en in beweging blijven is goed, hoe fitter ik ben hoe makkelijker ik door de chemo heen kom. En, dit weertje, kou en zon, super goed voor de weerstand! Na chemo 4 schrijf ik weer een stukje. Na die 4e gaan we een MRI plannen, en beginnen aan de 12. 

Alweer bedankt voor het lezen!

Veel liefs,

Manon.