De Laatste Loodjes.

Chemo 12, 13 en 14 inmiddels achter de rug. Dus, nog 2 chemo's te gaan. 

De afgelopen 3 gingen eigenlijk wel weer goed. Geen nieuwe klachten. (Gelukkig!!) De dosis van de chemo is wel aangepast. Die word nu op 75% gegeven. Ik merk daar niet heel veel van behalve dat de neuropathie niet erger word. Ja in het begin even, maar neemt weer af in de dagen.  Dus lichamelijk gaat het goed! Ik merk nu alleen wel dat het psychisch wel wat meer impact heeft. Ik ben er klaar mee, écht klaar mee. Elke week weer in die stoel, weer geprikt worden en wachten. De dag zelf weer doodop en veel slapen. Ik leef een beetje van chemo naar chemomerk ik. Of van ziekenhuisafspraak naar ziekenhuisafspraak. Ik krijg natuurlijk nu vaak te horen, ' nog even, je bent er bijna!' of ' je kan het, nog maar 2!' Ja, ik kan het ook wel, en het zijn er ook nog maar 2. Maar voor mijn gevoel 2 te veel ofzo. De laatste loodjes wegen écht het zwaarste. De laatste chemo loodjes dan, ik ben natuurlijk nog lang niet klaar. Maar vanaf het moment dat ik klaar ben met chemo, kan ik weer omhoog gaan krabbelen in plaats van een paar dagen omhoog, chemo dag, en weer opnieuw omhoog. Je word steeds een soort van naar beneden gehaald op de dag van de chemo, je lichaam moet iedere week weer opnieuw de chemo verwerken. En ik ben heel blij dat het er is, maar het blijft rotzooi. Ik moet niet voor niets de wc 2x doorspoelen met de deksel erop. 

Ik heb voor mezelf een aftel kalender gemaakt, net als vroeger, als je bijvoorbeeld op vakantie ging. De dag van de laatste chemo met grote roze letters! De komende tijd heb ik wat meer afspraken in het ziekenhuis, 11 mei heb ik weer een MRI, dit vind ik ook best wel weer spannend. Inmiddels vind ik het apparaat niet zo eng meer, ik vind alleen die contrastvloeistof vervelend, die voelde ik vorige keer echt inlopen tot en met mijn schouder. Dan heb ik 17 mei een gesprek met de mamacare verpleegkundige, Diana heet ze. Ik heb haar gesproken toen ik nog geen chemo had gehad, en ik weet nog dat ze zei: ' ik zie je ergens aan het einde van de chemo's'. En nu is dat moment eindelijk daar. Zij gaat mij begeleiden richting de operatie. Bij dat gesprek zit ook de chirurg, als het goed is gaan ze mij kunnen vertellen wanneer de operatie is. Dus er zit weer veel nieuws aan te komen. Weer even afwachten. Ik ben al leuke dingen aan het verzinnen om aan alle lieve zusters te geven op de dag van de laatste chemo. En heb al wel iets leuks, ik wil een leuke glazen pot met allemaal celebrations erin, een sticker erop, met een leuke tekst en een kaart erbij. Er hangt een bord op de dagbehandeling waar alle kaarten worden opgehangen.

We werken in ieder geval naar de laatste chemo's en dat voelt wel goed. Mijn haren groeien ook echt heel goed! Het is nog niet veel, en het ziet er niet uit maar ik ben er heel blij mee. Ik zie echt per week dat het meer is, dat doet mij goed. Dan ga ik (heel) langzaam weer een beetje naar de oude ik.  Dus, we gaan richting de laatste chemo. Dan even een maand ongeveer bijkomen en dan is het weer riemen vast en op naar de volgende achtbaan. Een hele andere achtbaan, maar ook bij deze zitten er bochten en loopings in, dat weet ik zeker.

Als de operatie is geweest moet ik elke week naar het ziekenhuis voor het opvullen van de expanders, dit duurt echt maar 5 minuten. Dus ik zei al tegen mijn zus, dan kan jij ook een keer mee, zijn zo klaar, gaan we daarna gewoon een mcflurry halen. Goed plan vond ik zelf.  Maar, eerst dit maar eens afmaken en de operatie ondergaan. Dan zien we wel weer.

Dus we gaan gewoon weer met volle angst vooruit aan de 2 laatste chemo's!

Liefs,

Manon.